Το φωτόσπαθο του Όμπι-Ουαν Κενόμπι
Σχεδιασμένο τόσο για κομψότητα στη μάχη όσο για τελετές, το φωτόσπαθο, στο οποίο αναφέρονται και ως σπαθί- λέιζερ όσοι ήταν ασυνήθης μ'αυτό, ήταν ένα διακριτικό όπλο, η ίδια η εικόνα του οποίου ήταν άρρηκτα "δεσμεύεται" με το Τάγμα των Τζεντάι και των αντιθέτων τους, των Σιθ. Το φωτόσπαθο έγινε επίσης συνώνυμο των αξιών του Τάγματος των Τζεντάι να διατηρούν την ειρήνη και την δικαιοσύνη στο γαλαξία. Αυτή η αντίληψη εξακολουθούσε να υπάρχει, παρά τις πολλές συγκρούσεις μεταξύ σκοτεινών Τζεντάι και Σιθ που χειρίζονταν φωτόσπαθα.
Το όπλο αυτό αποτελούνταν από καθαρό πλάσμα που εκπεμπόταν απ' την λαβή και συγκρατιόνταν με ένα πεδίο συγκράτησης δύναμης. Το πεδίο αυτό συγκρατούσε την τεράστια θερμότητα του πλάσματος προστατεύοντας τον
χειριστή και επέτρεπε στην λεπίδα να κρατήσει το σχήμα της. Η λαβή ήταν σχεδόν πάντα κατασκευασμένη απ' τον χειριστή ώστε να ταιριάζει στις ανάγκες, προτιμήσεις και στο στυλ του/της. Λόγω της βαρύτητας του πλάσματος και την ισχυρή γυροσκοπική επίδραση που δημιουργείται από αυτό, τα φωτόσπαθα απαιτούσαν τρομερή δύναμη και επιδεξιότητα απ' τον χειριστή, και ήταν τρομερά δύσκολο -και επικίνδυνο- για κάποιον απροπόνητο να προσπαθήσει να το χειριστεί. Ωστόσο στα χέρια ενός ειδικού στην Δύναμη, το φωτόσπαθο ήταν ένα όπλο που ήταν άξιο σεβασμού και φόβου. Το να χειρίζεται κάποιος ένα φωτόσπαθο σήμαινε να έχει απίθανη ικανότητα και αυτοπεποίθηση,καθώς και δεσποτική επιδεξιότητα και συντονισμό με την δύναμη.
Ιστορία[]
Προέλευση[]
Με τον σχηματισμό του Τάγματος των Τζεντάι ύστερα απ' τους πολέμους της Δύναμης, τα τελετουργικά όπλα έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι του τάγματος τους. Για χιλιετίες μετά, οι Τζεντάι χρησιμοποιούσαν όπλα με λεπίδες σαν
Το φωτόσπαθο του Ντάρθ Βέιντερ
σπαθιά, αφού τα φωτόσπαθα δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα.
Τα πρώτα φωτόσπαθα δημιουργήθηκαν όταν ένας Τζεντάι συνδύασε διαπλανητική τεχνολογία με μια σφυρηλατική τελετουργία, μαθαίνοντας πως να "παγώνει" μια ακτίνα λέιζερ. Ανέπτυξαν μια εστιασμένη δέσμη ενέργειας που σχημάτιζε ένα τόξο περιμετρικά πίσω στην πηγή της, δημιουργώντας ένα ελεγχόμενο κύκλωμα ενέργειας και αυτό οδηγεί στην πρώτη φορητή υψηλής ενέργειας λεπίδα. Ωστόσο, αυτά τα προκαταρκτικά φωτόσπαθα υπήρξαν πολύ ασταθή και ανεπαρκώς αναρροφούσε δύναμη από προμήθεια ισχύος τοποθετημένη σε ζώνη. Μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μόνο για λίγο μέχρι να υπερθερμανθούν. Ως συνέπεια αυτών των ελαττωμάτων, τα πρώτα αυτά φωτόσπαθα χρησιμοποιούνταν λιγότερο ως τελετουργικά αντικείμενα, φοριόνταν όλο και πιο σπάνια, και αξιοποιούνταν πολύ λιγότερο.